WIECZNE ŚPIOCHY - HIBERNUJĄCE GRYZONIE (grudzień 2008 - styczeń 2009)
Gryzonie zamieszkujące zarówno wysokogórskie hale, otwarte stepy jak i bogate lasy bukowo-dębowe zasypiają na ponad pół roku w hibernację. To zjawisko jest przedmiotem badań wielu dziedzin biologii, gdyż jest fenomenem przeżycia organizmów przy ich określonych przemianach metabolicznych i fizjologicznych. Interferon wydzielany podczas snu zimowego jest substancją przyszłości, mogącą zwalczyć wiele ludzkich chorób. Szereg tych gatunków jest zagrożonych wyginięciem, gdyż ich naturalne środowiska podlegają nieustającej presji człowieka. Tatrzańskie świstaki są najbardziej narażone przez ruch turystyczny a polska populacja szacowana jest na 200 osobników. Także susły ustępują z wielu siedlisk z uwagi na zarastanie otwartej przestrzeni w wyniku naturalnej sukcesji rośli. Popielice i inne pilchowate gryzonie potrzebują dziupli w starych lasach liściastych,stąd występują w Polsce nielicznie i w małych wyspowych populacjach. Coraz rzadsza staje się niegdyś liczna w parkach i lasach wiewiórka ruda, dziesiątkowana przez liczne drapieżniki, w tym synantropijną kunę domową. Wystawa będzie realizowana we współpracy z Tatrzańskim Parkiem Narodowym, Zespołem Parków Krajobrazowych Zamojszczyzny i Zakładem Zoologii Systematycznej Uniwersytetu i. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Powrót do "wystawy"